Θέλουν να μας ξαναρίξουν στα βαθιά των μνημονίων  

Τι ακριβώς συμβαίνει και η συμφωνία με τους εταίρους παραμένει μετέωρη αν και περνά ο καιρός και επαναλαμβάνονται οι επισημάνσεις για τη στενότητα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία; 

Του Γιώργου Παπασίμου, δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω

Δυστυχώς, η προσπάθεια κάποιων να ερμηνεύσουν την αργή ταχύτητα στις διαπραγματεύσεις, επηρεασμένοι από την πολιτική τους εμμονή, την προσωπική εμπάθεια και τον φόβο για τις συνέπειες μιας ουσιαστικής αλλαγής πλεύσης στη διακυβέρνηση της χώρας, πιάνει τόπο.

Η κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας με αυτόν τον τρόπο εμφανίζεται ανακόλουθη, ανεύθυνη, απροετοίμαστη και  ερασιτεχνική!

Γιατί όμως η επίτευξη συμφωνίας που θα μας οδηγούσε στον Ιούνιο, για μια τελική απόφαση λύσης του ελληνικού προβλήματος, δείχνει απλώς σημάδια προόδου;

Πίσω και πέρα από τις συχνές δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, τους οποίους σιγοντάρουν όλοι οι Έλληνες μνημονιακοί, προεξαρχόντων των κυρίων Σαμαρά-Βενιζέλου, για πιθανό Grexit, για έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους εγχώριους ομολόγους τους και έλλειψη άλλης… υπομονής, κρύβεται η επιμονή σε μια οικονομική στρατηγική με ξεκάθαρο ορίζοντα: τον πλήρη κατακερματισμό των κοινωνικών δυνάμεων στην Ελλάδα, την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων, τη μετατροπή της χώρας σε μόνιμη αποικία χρέους και φτηνού εργατικού δυναμικού.

Προς όφελος ποίων;

Αν ήθελε κάποιος αντικειμενικός ερευνητής, μη ενταγμένος στο κομματικό σύστημα, να ανακαλύψει ποιος κρύβεται πίσω από την πολιτική λιτότητας, στασιμότητας και αυξανόμενου  χρέους, θα μπορούσε να καταγράψει όλους όσοι κέρδισαν στα άγρια μνημονιακά χρόνια από το 2010.

Μπορεί η Γερμανία να παρουσιάζει τεράστια κέρδη από την εισροή εκατομμυρίων στις τράπεζές της -καθώς αντιμετωπίζεται ως πυλώνας σταθερότητας στην Ευρωζώνη- και να εισπράττει τόκους από τα «ευγενή» δάνειά της, δεν αποτελεί όμως την αιτία αλλά το μέσον.

Τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα hedges fund, η ανεξέλεγχτη και αφορολόγητη διακίνηση κεφαλαίων μέσω σύγχρονων καναλιών από χώρα σε χώρα, οι οίκοι αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας μιας χώρας, είναι αυτά επηρεάζουν σήμερα την πολιτική των κρατών-μελών της Ε.Ε. και καθορίζουν το πολιτικό παιχνίδι.

Από την άλλη πλευρά, πολιτικά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Podemos, νέες κινήσεις δείχνουν να εκφράζουν όλο και περισσότερο τις δυνάμεις που αντιτίθενται στη δικτατορία των κεφαλαίων και των τραπεζών και να διεκδικούν με αξιώσεις την ανάληψη της εξουσίας.

Η Ελλάδα μέσω της κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί καλό παράδειγμα… προς αποφυγή. Η επιτυχία της ίσως αποτελέσει εφαλτήριο σημαντικών πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη, καθώς ενδέχεται να ακολουθήσουν τα βήματά της χώρες όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Ιταλία. Οι αλλαγές, όμως, στον συσχετισμό των δυνάμεων μπορεί να σηματοδοτήσει μια  νέα κατάσταση στον χώρο της οικονομίας.

Η ευρωπαϊκή διπλωματία, υπό την πίεση και την κατακραυγή της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, επιτρέπει σε Γερμανούς και άλλους μνημονιακούς δανειστές να συμφωνούν μαζί μας (20^η Φεβρουαρίου, οκταμελής συνάντηση) στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων φανερά, αλλά υπογείως να ασκούν τις γνωστές πιέσεις ώστε τελικά η ελληνική κυβέρνηση να υπαναχωρήσει και να μετατοπιστεί προς… νέα μνημόνια.

Η διαφωνία, λοιπόν, ανάμεσα στη χώρα και τους «εταίρους» δεν έγκειται σε λάθη, παραλείψεις, αμέλεια, ανικανότητα αλλά βαθιές πολιτικές διαφωνίες και παράτυπες μεθοδεύσεις.

Γι’ αυτό και καλώς ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες επιμένουν στις κόκκινες γραμμές, στο «όχι» σε εργασιακά, ασφαλιστικό, ΦΠΑ και δημόσια περιουσία.

https://www.facebook.com/syrizapapasimos?ref=hl

Κοινοποίηση Άρθρου σε