2016: Η Αριστερά θα κόψει τον γόρδιο δεσμό της μετριότητας;

Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου στον Άρειο Πάγο, μέλους του ΔΣ του ΠΡΑΤΤΩ*

Η νέα χρονιά, έστω κι αν ακολουθεί μια άλλη πυκνή σε πολιτικά γεγονότα, θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για την Αριστερά και την πρώτη κυβέρνησή της, μιας και στη διάρκειά της θα κριθεί αν το εγχείρημα αποτελεί υλοποίηση μιας άλλης αντίληψης για την εξουσία.

Η άρση των capitals controls, το ασφαλιστικό, το αγροτικό, τα κόκκινα δάνεια και η πρώτη αξιολόγηση από την τρόικα, που λογικά θα οδηγήσουν στον διάλογο για τη διευθέτηση του χρέους, αποτελούν σημεία-κλειδιά για την κυβέρνηση Τσίπρα και θα καθορίσουν τον χαρακτήρα της νέας διακυβέρνησης.

Η έως τώρα πρακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης, καθώς ανέλαβε το βαρύ φορτίο της εξυπηρέτησης των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας, υλοποιώντας σκληρές δεσμεύσεις, στη λογική των περικοπών και των δανείων που αποδεκάτισαν ολόκληρα κοινωνικά στρώματα, σε ένα νεοφιλελεύθερο, αδίστακτο πλαίσιο. Όσες κινήσεις κι αν έκανε –όπως η εφαρμογή ενός παράλληλου εξισορροπητικού προγράμματος που επιδίωκε να άρει τα δυσμενή για τους εργαζόμενους μέτρα– έδειξε ανέτοιμη να στηρίξει, στις συγκεκριμένες συνθήκες, ένα αριστερό πρόγραμμα που θα διαφύλαττε τον κοινωνικό ιστό, θα άρχιζε μια διαδικασία ανακατανομής του πλούτου, θα πάτασσε τη διαφθορά και τη διαπλοκή, θα έβαζε τις βάσεις για την ανασύνταξη και τον αναπροσανατολισμό της εθνικής οικονομίας.

Με λίγα λόγια, παρά τον λογικό χρόνο που ζητά η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς για να αποδείξει πως «διαφέρει», πως στην πολιτική της προέχει το κοινωνικό πρόσημο και η διαφύλαξη των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων, όλα όσα έχει κάνει –που στην ουσία αποτελούν εφαρμογή του 3^ου μνημονίου– αποτελούν ένα είδος διάψευσης όλων όσων υποσχέθηκε, κάτι που προσλαμβάνει με διάθεση επιφύλαξης ή και άρνησης η ελληνική κοινή γνώμη και μάλιστα όχι μόνο αυτοί που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Απόδειξη η τελευταία δημοσκόπηση της MRB, που καταγράφει την πλήρη απαξίωση του πολιτικού συστήματος –άρα αποτελεί μια συνέχεια της προηγούμενης πολιτικής περιόδου από την αλματώδη άνοδο της Αριστεράς– με τα δύο κόμματα, το κυβερνητικό και αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να συγκεντρώνουν και τα δύο μαζί ποσοστό που αγγίζει το μόλις 33,3% του εκλογικού σώματος (η διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. μετρήθηκε στο 0,7%).

Με τα ποσοστά του να προσγειώνονται στην «πρόθεση ψήφου» στο 17% (Ν.Δ.: 16,3%, Χρυσή Αυγή: 5%, ΚΚΕ: 4,9%, ΠΑΣΟΚ: 4,2%, Ποτάμι: 2,3%, Ένωση Κεντρώων: 2,7%, Ανεξάρτητοι Έλληνες: 2,5%, Λαϊκή Ενότητα: 2,3%), ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να αναμετρηθεί… με τον εαυτό του.

Μπορεί εργαζόμενοι και συνταξιούχοι αυτή την περίοδο να μην βγαίνουν στους δρόμους, διαδηλώνοντας κατά της λαίλαπας του νέου μνημονίου, αυτό όμως δεν σημαίνει πως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν είναι «έκρυθμη». Μπορεί ακόμη να μην υπάρχουν οι ανάλογες συνθήκες, ώστε να γεννηθεί ένα νέο κίνημα, όπως αυτό των αγανακτισμένων του Συντάγματος, και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά μοιάζε ανίκανη να βγει από την απομόνωση του δογματισμού της, όμως κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το πώς θα αντιδράσουν στο μέλλον όσοι συνεχίζουν να στερούνται το δικαίωμα ενός ελάχιστα ποιοτικού βίου. Το τι θα συμβεί όταν τα νέα μέτρα θα αρχίσουν να σφίγγουν κι άλλο την οικονομία, συρρικνώνοντας εισοδήματα και άρα την κατανάλωση, όταν –κι αν– αρχίσουν να βγαίνουν σε πλειστηριασμούς σπίτια εξαιτίας των κόκκινων δανείων και όταν οι μικροί και μικρομεσαίοι αγρότες αντιληφθούν πως ο βρόχος στον λαιμό τους δεν τους αφήνει περιθώρια επιβίωσης.

Όλοι όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές παραμένουν διστακτικοί, επιφυλακτικοί απέναντι στην κυβέρνηση, γεγονός που σηματοδοτεί ένα ρευστό πολιτικό και κοινωνικό κλίμα, που οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να πάρει τη μια ή μια άλλη κατεύθυνση.

Στο πλαίσιο της ίδιας έρευνας, οι 8 στους 10 ερωτηθέντες (το 81,4%) «τα βλέπουν μαύρα», απαντώντας “αρκετά ή πολύ άσχημα” στο ερώτημα «πώς πιστεύετε ότι πάνε τα πράγματα στη χώρα;» και 6 στους 10 “βλέπουν” επιδείνωση της οικονομίας (το 62,9%).

Αυτή η αρνητική διάθεση και η δυσαρέσκεια ίσως αποτελούν προοίμιο ή μπορεί να επωάζουν ένα νέο κοινωνικό κίνημα που θα θελήσει να υπερβεί τη σημερινή κατάσταση, κάτι που οφείλει να αντιληφθεί ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μην επαναπαυτούν στην προσωρινή, πιθανώς, έλλειψη αντιδράσεων σε μια δοκιμασμένη λάθος πολιτική-πρακτική ή σε μια λάθος ερμηνεία της ανοχής της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος.

Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει αν η δυσαρέσκεια πάρει τη μορφή δραματικών κοινωνικών συγκρούσεων, ή αν βρει πολιτική έκφραση σε κάποιο νέο πολιτικό σχήμα, που θα αφήσει κατά μέρος το αντιμνημονιακό μένος και θα αποτυπώσει μια νηφάλια και ρεαλιστική πολιτική σκέψη μιας εναλλακτικής διακυβέρνησης, εντός της Ε.Ε.      

Δυστυχώς, η πιο «αδύναμη» Αριστερά, και λόγω έλλειψης κυβερνητικής και διοικητικής εμπειρίας, ήρθε να αναλάβει τη διακυβέρνηση μιας χώρας με γιγάντια προβλήματα, στην πιο δύσκολη συγκυρία. Από αυτήν εξαρτάται αν θα καταφέρει να ανασυνταχθεί, να οργανωθεί και να κόψει τον γόρδιο δεσμό της μετριότητας.

* Site: http://www.gpapasimos.gr/

Twitter: @PapasimosG

https://www.facebook.com/syrizapapasimos/

Κοινοποίηση Άρθρου σε