Το “στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε” είναι ένα από τα πιο γνωστά γνωμικά του θυμόσοφου λαού, που θέτει το δίλημμα: Οι συνθήκες του περιβάλλοντος είναι προβληματικές ή οι επιλογές κάποιου μέσα σε αυτό είναι λανθασμένες;
Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου, twitter: @PapasimosG
Τι συμβαίνει, όμως, όταν το δίλημμα που τίθεται, αίρεται και μετατρέπεται στο ενοποιημένο και ο γιαλός είναι στραβός και λάθος αρμενίζει κάποιος μέσα σε αυτόν, όπως συμβαίνει με την περίπτωση της Ελλάδας».
Με την είσοδό της στη μνημονιακή κηδεμονία, που έχει μετατραπεί σε «λαβύρινθο», το ελλειμματικό ηγετικό οικονομικό και πολιτικό προσωπικό, το οποίο, για τη διατήρηση των προνομίων του, αφενός έχει παραχωρήσει βασικά κυριαρχικά δικαιώματα στους ξένους δανειστές και αφετέρου ασκεί «κοντόφθαλμη», αντιπαραγωγική και εν τέλει καταστροφική πολιτική, εν μέσω αυτού του ευρύτερου περιβάλλοντος, του μνημονιακού «οδοστρωτήρα».
Πρόκειται για το «δράμα της Ελλάδος», που για την έξοδό της από τον μνημονιακό «λαβύρινθο», θα έπρεπε να διαθέτει έναν νέο «Θησέα», ο οποίος, όμως, δεν υφίσταται στο σημερινό κυρίαρχο εξουσιαστικό πολιτικοοικονομικό εποικοδόμημα.
Χαρακτηριστική περίπτωση των παραπάνω, αποτελεί ο ασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου, ο οποίος, με την εφαρμογή του, είναι βέβαιο ότι θα διαλύσει ό,τι έχει απομείνει από τα Ασφαλιστικά Ταμεία και θα εξαϋλώσει μεγάλο τμήμα των ελευθέρων επαγγελματιών, που δηλώνουν εισοδήματα μεταξύ 12.000,00 – 30.000,00 €, συνυπολογιζομένων και των υπερβολικών φορολογικών βαρών. Πρόκειται για καταστροφική επιλογή σε μια χώρα με έλλειψη σοβαρής παραγωγικής βάσης και με τεράστιο πληθυσμό μικρομεσαίων στρωμάτων, που σπρώχνει τους ελεύθερους επαγγελματίες πάσης φύσεως στο περιθώριο, στην έξοδο ή στη φοροδιαφυγή, προκειμένου να εμφανίζουν εισοδήματα κάτω των 10.000,00 €, προκειμένου να αποφύγουν την παράλογη και καταστρεπτική επιβάρυνση σε φόρους και εισφορές.
Η συνεχιζόμενη έξοδος στις καπιταλιστικές δυτικές κοινωνίες της πιο μορφωμένης γενιάς στην ιστορία του ελληνικού ένους, που έχει ξεπεράσει ήδη τις 500.000, αποτελεί ένα «εφιαλτικό» δείγμα, του τι περιμένει αυτή την κοινωνία, αν αυτό το κύμα γιγαντωθεί και στους νέους ελεύθερους επαγγελματίες, που βρίσκονται ήδη σε απόγνωση. Είναι βέβαιο, ότι δεν μπορεί να βρεθεί χώρα στον πλανήτη, ακόμα και στα βάθη της Αφρικής, που να δημεύει το 60 – 80% του εισοδήματος κάποιου, που εργάζεται 10 – 15 ώρες την ημέρα (όπως συμβαίνει στους ελεύθερους επαγγελματίες, αγρότες και λοιπούς μικρομεσαίους επιχειρηματίες).
Και όλα αυτά να «εξαϋλώνονται» όχι προς την υλοποίηση ενός σχεδίου οικονομικής ανάπτυξης για το μέλλον της χώρας, αλλά για τη διατήρηση των προνομίων μιας παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και ενός ελλειμματικού, όπως αποδείχθηκε, πολιτικού προσωπικού, το οποίο πεισμόνως διατηρεί αλώβητα τα προνόμιά του, ενώ η χώρα που «διοικεί» έχει χρεοκοπήσει και ενός δυσκίνητου και «πελατειακού» γραφειοκρατικού κράτους.
Ως προς το τελευταίο, είναι προφανές, ότι το ελληνικό δημόσιο θα έπρεπε, ήδη, να εκσυγχρονισθεί και να γίνει αποτελεσματικό με καθαρή στόχευση, την εξυπηρέτηση των Ελλήνων πολιτών, αλλά και την υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησης, και όχι να αποτελεί «λάφυρο» της κάθε φορά σχηματιζόμενης μειοψηφικής στην κοινωνία κοινοβουλευτικής «πλειοψηφίας».
Δηλαδή, στην Ελλάδα σήμερα, εν μέσω περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας, ασκείται πολιτική, η οποία οδηγεί στην πλήρη διάλυση και αποδυνάμωση της εναπομείνασας οικονομικής βάσης της χώρας.
Αντιθέτως, θα έπρεπε να υπάρχει σχέδιο, που να υλοποιείτο για την ενίσχυση του πρωτογενούς αγροτικού τομέα, με στόχο την εξάλειψη του «αγροτικού παραδόξου», της ελλειμματικότητας, δηλαδή, της χώρας σε αγροτικά προϊόντα, την στοχευμένη ανάπτυξη ισχυρών μικρομεσαίων επιχειρήσεων στον διατροφικό τομέα και στην μεταποίηση του ορυκτού πλούτου και στην επιθετική ανάπτυξη του τριτογενούς τομέα των σύγχρονων υπηρεσιών, που θα έπρεπε να είναι «πεδίο λαμπρό» για την Χώρα, λόγω της γεωγραφικής θέσης της, σε συνδυασμό με την υψηλή μόρφωση, που έχει σήμερα η νέα της γενιά.
Όπως γίνεται, όμως, αντιληπτό στον καθένα βιωματικά, τίποτα από τα παραπάνω δεν πραγματοποιείται σήμερα στη χώρα, ούτε σχεδιάζεται να πραγματοποιηθεί από την σημερινή πολιτικοοικονομική εξουσία, με συνέπεια «και ο γιαλός να είναι στραβός και στραβά να αρμενίζουμε».
No Replies to "«ΣΤΡΑΒΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΑΛΟΣ Η’ ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ;»"