Εθνικά θέματα, το “φοβικό σύνδρομο” και η “παγίδα” του κοσμοπολιτισμού

Η έντονη επιθετικότητα και προκλητικότητα της Τουρκίας, κάτω από τα νεοοθωμανικά ιδεολογήματα Νταβούτογλου, στην ΑΟΖ της Κύπρου, η υποβόσκουσα έκρηξη του Αλβανικού εθνικισμού, που ισοδυναμεί με δυναμίτη στα Βαλκάνια, οι συστηματικές υπονομευτικές ενέργειες της Άγκυρας στον άξονα Θράκης – Αιγαίου, σε συνδυασμό με την δραματική και απρόβλεπτη ρευστότητα των ευρύτερων γεωπολιτικών συσχετισμών και η αλλαγή συνόρων (Ουκρανία, Ιράκ, Συρία, ISIS), επαναφέρουν με δριμύτητα τα «χαίνοντα» μείζονα εθνικά μας θέματα.

Υπενθυμίζουν έτσι, με έντονο τρόπο, τις μεγάλες ευθύνες της πολιτικοοικονομικής «ελίτ» ή, καλύτερα, του «συστήματος παρακμής», που κυβερνά την Ελλάδα, που, από τη μια μεριά, παρέδωσε την κυριαρχία της Χώρας, με τα μνημόνια, στους παγκόσμιους κερδοσκόπους δανειστές και από την άλλη, «έβαλε κάτω από το χαλί» όλα τα μεγάλα ζητήματα, ολιγωρώντας, παράλληλα, και στο κρίσιμο θέμα της αμυντικής θωράκισης της Χώρας.

Είναι προφανές, ότι η απώθηση των θεμάτων αυτών στην σιωπή και οι συνεχείς υποχωρήσεις και ο κατευνασμός του Τουρκικού κατεστημένου, όχι μόνο δεν φέρνουν αποτελέσματα, αλλά οδηγούν την Χώρα σε δυσμενέστερη θέση από την προηγούμενη, αφού, ιστορικά και διαχρονικά, το στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο της Άγκυρας, ανεξαρτήτως της «προβιάς», που κάθε φορά εμφανίζει, συστηματικά και σταθερά δημοσιοποιεί με κάθε τρόπο τις πάγιες «αρπακτικές» διαθέσεις κατά της Ελλάδος και της Κύπρου.

Οι νέες αυτές διαγραφόμενες συνθήκες στα εθνικά θέματα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες για τον μείζονα Ελληνισμό της Μεσογείου, καθόσον συντρέχουν εκ παραλλήλου οι παρακάτω αρνητικές συνθήκες:

Πρώτον, οι αδυναμίες του ευρύτερου Ελληνισμού, εξαιτίας του μνημονιακού «οδοστρωτήρα» και της μετατροπής της Ελλάδος σε «αποικία χρέους», με εκχώρηση σημαντικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στους τοκογλύφους δανειστές, σε συνδυασμό με την «τριπλή αποικιοποίηση» της Κύπρου (Αγγλικές βάσεις, Τουρκικός στρατός κατοχής και μνημονιακός «όλεθρος» της Κύπρου).

Δεύτερον, η έντονη επιθετικότητα της Τουρκίας κατά της Κύπρου και της Χώρας μας, «κάτω από την ομπρέλα» του Νεοοθωμανισμού (ουσιαστικά, πρόκειται για την διαχρονική ιδεολογία του «Παντουρκισμού»), του οποίου ο εμπνευστής Νταβούτογλου είναι σήμερα πρωθυπουργός της Τουρκίας, με ιδιαίτερα ισχυρό τον Πρόεδρο αυτής Ερντογάν. Αυτή μπορεί να ενταθεί, λόγω της αποτυχίας της Τουρκίας, στην προηγούμενη περίοδο, να μετατραπεί σε μεγάλη περιφερειακή δύναμη, ηγέτιδα του Ισλαμικού και Αραβικού κόσμου, κατά την περίοδο της λεγόμενης, κατ’ όνομα μόνο, «Αραβικής Άνοιξης».

Τρίτον, η αναζωπύρωση του υποβόσκοντος Αλβανικού εθνικισμού, που «πριμοδοτείται» υπογείως από την Άγκυρα και λειτουργεί ως «το μακρύ χέρι» των πολιτικών των Η.Π.Α., οι οποίες έχουν μετατρέψει τις προηγούμενες δεκαετίες τα Βαλκάνια σε «κινούμενη άμμο», με διάφορα κρατίδια – προτεκτοράτα, που προσκολλήθηκαν οικειοθελώς σε αυτές.

Τέταρτον, η διαχρονική ευμενής στάση των Η.Π.Α. απέναντι στο πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας (παρά τις σημαντικές διαφοροποιήσεις της Τουρκίας, για δικά της καθαρά συμφέροντα, με τελευταίο παράδειγμα την άθλια στάση της απέναντι στους ηρωικούς Κούρδους στο Κομπάνι), λόγω θεωρήσεως αυτής ως σημαντικής περιφερειακής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή, όπου σήμερα «φλέγεται», με την ανεξέλεγκτη δράση των Ισλαμιστών Τζιχαντιστών, που ήταν δημιούργημα της πολιτικής των Η.Π.Α. στην περιοχή, αλλά και των επιδιώξεων της Άγκυρας κατά της Συρίας!!!

Πέμπτον, η «αναιμική» έως ανύπαρκτη κοινή εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας μέλη είναι η Ελλάδα κι η Κύπρος και, ως εκ τούτου, η ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδος θα έπρεπε να προστατεύονται ως Ευρωπαϊκά σύνορα, αφού, αφενός, αυτή επικαθορίζεται από τις διαθέσεις και τους στόχους των Η.Π.Α. και, αφετέρου, υπονομεύεται από τις επιμέρους εθνικές στρατηγικές και συμφέροντα, και ιδιαίτερα αυτά της οικονομικοπολιτικής «ελίτ» του Βερολίνου.

Από τις παραπάνω διαγραφόμενες συνθήκες στα εθνικά μας θέματα, εξάγονται δύο σημαντικά συμπεράσματα, τα οποία αποτελούν κρίσιμο «ψηφιδωτό» αυτού του κορυφαίου ζητήματος, που πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν για την πιο σθεναρή και ορθολογική προστασία αυτών:

Πρώτον, η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είχε «διαφημιστεί» από την φοβική Ελληνική πολιτικοοικονομική «ελίτ», ως η λύση των κινδύνων και των προβλημάτων, απότοκων της επιδρομής του «Αττίλα» και της κατοχής σημαντικού τμήματος της Μεγαλονήσου, δεν προσφέρει την απαραίτητη προστασία, ούτε την αποφασιστική στήριξη στα μείζονα και κρίσιμα εθνικά ζητήματα, τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδος στο Αιγαίο. Είναι χαρακτηριστική η ανεκτική στάση των κοινοτικών εταίρων έναντι της προδήλου Τουρκικής παραβατικότητας και επιθετικότητας, για λόγους ευρύτερα γεωπολιτικούς, υπό την επιρροή των Η.Π.Α., αλλά και εξυπηρέτησης εθνικών οικονομικών συμφερόντων των Χωρών – μελών της Ε.Ε.

Δεύτερον, προβάλλει για μία ακόμα φορά, με έντονο τρόπο, το πάγιο βασικό συμπέρασμα ότι, στις διεθνείς σχέσεις, αυτό που αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς είναι, αποκλειστικά και μόνο, τα συμφέροντα των εκάστοτε μεγάλων δυνάμεων, και όχι οι ιδεοληψίες περί φίλων ή συμμάχων υπό το δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», που έχει εμποτίσει η πολιτικοοικονομική «ελίτ» της Χώρας τον Ελληνικό Λαό στην σύγχρονη Ιστορία του. Γι’ αυτό, η έλλειψη μακρόπνοης εθνικής στρατηγικής, που θα βασίζονταν, αποκλειστικά και μόνο, στα συμφέροντα της Χώρας και του Ελληνικού Λαού, λαμβάνοντας υπόψη τις εκάστοτε αντικειμενικές συνθήκες του ευρύτερου περίγυρου και τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις, αποτελεί την πλέον άφροναμεταπολεμική πράξη του Ελληνικού Κεφαλαίου, το οποίο διέπεται διαχρονικά από έντονο «παρασιτισμό» και «μαυραγοριτισμό» και της «θεραπαινίδας» αυτού, που είναι η πλειοψηφία του μνημονιακού πολιτικού προσωπικού. Έτσι, μέχρι σήμερα, εξαιτίας του έντονου «φοβικού συνδρόμου», από το οποίο διακατέχεται αυτό και της πλήρους εξάρτησής του από ξένα κέντρα, έχει δράσει ως «σύστημα παρακμής», αντικειμενικά, σε βάρος του Ελληνικού και Κυπριακού Λαού και των διαχρονικών συμφερόντων του Ελληνισμού στην περιοχή. Άλλωστε, η ένταξη της Ελλάδος και της Κύπρου στην μνημονιακή «δαγκάνη» αποτελεί, αντικειμενικά, μία ιστορικά «μυωπική» πράξη του Ελληνικού Κεφαλαίου και στρατηγική του ήττα, αφού έχει, ήδη, μετατραπεί σε έναν υποτελή «νάνο» έναντι του Ευρωπαϊκού Κεφαλαίου και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού καπιταλιστικού συστήματος, παρασύροντας την Ελλάδα, αλλά και τον Κυπριακό Ελληνισμό, στην «δίνη» της υποβάθμισης, της απαξίωσης, της εξαθλίωσης και στην πιθανότητα επανάληψης νέων εθνικών «ακρωτηριασμών», από την διαχρονική «αρπακτικότητα» και επιθετικότητα του Τουρκικού κατεστημένου.

Για την άρση των σοβαρών προβλημάτων, που δημιουργούν οι δύο παραπάνω παραδοχές, απαιτείται η συγκρότηση και η εφαρμογή μιας μακρόπνοης εθνικής στρατηγικής και πατριωτικής εξωτερικής πολιτικής από το αντιμνημονιακό, πατριωτικό, δημοκρατικό, προοδευτικό Μέτωπο Σωτηρίας της Χώρας, με στόχο την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων επί του Ελληνικού χώρου, της Ελληνικής κυβέρνησης και του Ελληνικού Λαού, με κεντρικό άξονα την προστασία των νομίμων εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, την ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή και την εφαρμογή των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Αποδεδειγμένο αντίπαλο και εχθρό μιας τέτοιας εθνικής πατριωτικής στρατηγικής αποτελεί, αναμφισβήτητα, κατ’ αρχήν, το «φοβικό σύνδρομο» της «νόθας» οικονομικής ολιγαρχίας της Χώρας και του «συστήματος παρακμής» και η διαχρονική απουσία εθνικής συνείδησης στην συμπεριφορά της, όπου κυριαρχεί το «παρασιτικό», «κλεπτοκρατικό» και εξαρτησιακό στοιχείο.

Εχθρό, όμως, αυτής της οφειλόμενης εθνικής πατριωτικής στρατηγικής αποτελεί και η «παγίδα» του «κοσμοπολιτισμού», που συνίσταται στην πρόταξη υποστήριξης γενικά των ατομικών δικαιωμάτων, αποκομμένων από συγκεκριμένα εθνικά θέματα της Χώρας ή στην πρόταξη γενικών και αόριστων «διεθνιστικών» αρχών, σε φαινομενική αντιπαράθεση με τον εθνικισμό, ο οποίος, όμως, δεν έχει σχέση με τον πατριωτισμό. Και αυτό γιατί, ο «κοσμοπολιτισμός», ενώ ξεκινά από διαφορετικές αφετηρίες, όσον αφορά τα μείζονα ανοιχτά εθνικά θέματα της Χώρας, καταλήγει στα ίδια αρνητικά αποτελέσματα, με τις πολιτικές του «φοβικού συνδρόμου».

Κοινοποίηση Άρθρου σε Share on FacebookTweet about this on Twitter

No Replies to "Εθνικά θέματα, το "φοβικό σύνδρομο" και η "παγίδα" του κοσμοπολιτισμού"

    Leave a reply

    Your email address will not be published.