Μία εκ των θετικών συνεπειών της ριζοσπαστικοποίησης στην Ελληνική κοινωνία μετά την πτώση της Χούντας των συνταγματαρχών το 1974, ήταν η «σμίκρυνση» της Ακροδεξιάς. Πολλά, βέβαια, χουντικά «σταγονίδια» ενσωματώθηκαν και «μεγαλούργησαν» μέσα στο κομματικό πλαίσιο της Μεταπολίτευσης, αναμένοντας «καλύτερες μέρες». Η σφοδρή οικονομική και κοινωνική κρίση, που πλήττει την Ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια του μνημονιακού «οδοστρωτήρα», αποτέλεσε, αναμφισβήτητα, το καλύτερο «λίπασμα» για την «επώαση του φιδιού» και την ενίσχυση των ακροδεξιών «θυλάκων» και νεοναζιστικών μορφωμάτων.
Το τέλος της Μεταπολίτευσης, το οποίο επήλθε με την κατάρρευση των κομμάτων του δικομματικού κλεπτοκρατισμού, λόγω των οξύτατων οικονομικών και κοινωνικών αρνητικών συνεπειών για την πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού, φέρνει στην επιφάνεια όλες τις αρνητικές και «μαύρες» πτυχές ενός «σπαράσσοντος» πολιτικού εποικοδομήματος.
Η βασική αιτία της «επώασης» του νεοφασισμού στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, είναι η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική λιτότητας και η δραματική επίθεση και κατεδάφιση των θεσμών του Κράτους Πρόνοιας. Μια πολιτική, που έχει ως σημείο αναφοράς την εξυπηρέτηση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και η οποία δημιουργεί κοινωνικά ερείπια. Δίπλα στα αποτελέσματα αυτής της μονεταριστικής πολιτικής, που είναι η αύξηση της ανεργίας, η μεγέθυνση των αποκλεισμένων κοινωνικών στρωμάτων, η φτώχεια και η απόγνωση των ανθρώπων, παραμονεύει ο νεοφασισμός.
Υπήρξαν, μέσα σ’ αυτά τα χρόνια της κρίσης, πολλαπλές άμεσες ή έμμεσες ενέργειες, που αποτελούν το «ψηφιδωτό» ενός ευρύτερου σχεδίου δημιουργίας ανοχής της κοινωνίας απέναντι στο «φασιστικό τέρας», το οποίο, δυστυχώς, στην σημερινή Ελλάδα αποκτά ολοένα και περισσότερο οικεία χαρακτηριστικά.
Οι σοκαριστικές αποκαλύψεις του «Μπαλτάκειου άγους» πιστοποιούν, αφενός, την εγκαθίδρυση του ακροδεξιού παρακράτους εντός του Μαξίμου και, αφετέρου,την «αγαστή συνεργασία» του ηγετικού τμήματος της Νέας Δημοκρατίας με την Χρυσή Αυγή, που λειτουργούσε ως «παραθεσμικό υποσύστημα», έχοντας, πιθανότατα, τους ίδιους «χορηγούς» από την ντόπια παρασιτική ολιγαρχία, υπονομεύοντας βάναυσα το δημοκρατικό πολίτευμα και τα δημοκρατικά κεκτημένα της Μεταπολίτευσης.
Οι προσωπικές ευθύνες του Πρωθυπουργού είναι τεράστιες, όπως και οι πολιτικές ευθύνες των κομμάτων της μνημονιακής συγκυβέρνησης, τα οποία, αφού ως δικομματικό σύστημα κατά την Μεταπολίτευση, οδήγησαν την Χώρα στην χρεοκοπία και στην μετατροπή της σε σύγχρονη «αποικία χρέους», τώρα, κατά την εφαρμογή του μνημονιακού «οδοστρωτήρα», εμφανιζόμενοι μάλιστα και ως «Σωτήρες της χώρας», πέραν των οικονομικών και κοινωνικών «ερειπίων» που δημιουργούν στην χώρα, πλήττουν βαρύτατα το δημοκρατικό πολίτευμα, με τη νομιμοποίηση και την παρείσφρηση της ακροδεξιάς και των ναζιστικών μορφωμάτων στον επίσημο Ελληνικό πολιτειακό μηχανισμό. Ευθύνες, όμως, αναλογούν και σ’ αυτούς, που νομιμοποίησαν ηθικά το σημερινό κυβερνητικό δίπολο, και ειδικότερα στην ηγετική ομάδα της ΔΗΜ.ΑΡ., η οποία, και αυτή για να «σώσει τη Χώρα» (!!!), εισήλθε στην κυβέρνηση Σαμαρά.
Είναι άμεσο πολιτικό καθήκον των αντιμνημονιακών, δημοκρατικών, προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων και κάθε Έλληνα δημοκράτη, να συσπειρωθούν σε ένα μεγάλο δημοκρατικό αντιμνημονιακό Μέτωπο ανατροπής και Σωτηρίας της Χώρας, τόσο από τους ξένους «δυνάστες» όσο και από το ντόπιο σύστημα παρακμής και τους ακροδεξιούς και ναζιστικούς παρακρατικούς «θύλακες», που έχουν, ήδη, «εισέλθει στο ιερό της Δημοκρατίας». Ο κίνδυνος πλήρους «αποικιοποίησης» και«φασιστικοποίησης» της Ελλάδος, με υποβάθμιση και εξάπλωση του φόβου στην πολιτική ζωή και τον δημόσιο λόγο, είναι προ των πυλών. Είναι προφανές. Ή η κατάσταση αυτή θα ανατραπεί τώρα ή «θα μας καταπιεί».
No Replies to "Ακροδεξιός "ολετήρας" της δημοκρατίας"