Οδεύοντας προς το 4ο μνημόνιο: Η πορεία προς την άβυσσο

Του Γεωργίου Παπασίμου, Δικηγόρου, Site: http://www.gpapasimos.gr, Twitter: @PapasimosG

Οι συζητήσεις που άνοιξαν για την εφιαλτική προοπτική ενός τέταρτου μνημονίου με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που ασφαλώς θα συνοδευτεί από νέες περικοπές, καθώς δεν υπάρχει κανένα αναπτυξιακό σχέδιο που θα μπορούσε να ισοσκελίσει τον άπιαστο στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, επιβάλλουν μια νέα θεώρηση της πορείας της χώρας.

Η Ελλάδα πορεύεται στην οικονομία και τα εθνικά θέματα χωρίς πυξίδα, έρμαιο των βλέψεων των πιο επιθετικών ευρωπαϊκών και αμερικανικών κεφαλαίων, των εμμονών του ΔΝΤ, του Σόιμπλε και της «παρέας του», με πολιτικό προσωπικό που από τη μεταπολίτευση χειρίζεται ίδιον όφελος τις τύχες της, με οδυνηρές συνέπειες για την πλειονότητα του ελληνικού λαού. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σημαία της αμφισβήτησης των μνημονίων και της επιλογής ενός άλλου δρόμου, κατόρθωσε να φέρει μια νότα αισιοδοξίας στη μουντή πολιτική πραγματικότητα και στο προσκήνιο μια νέα αίσθηση: πως η «Αριστερά», επιτέλους, αμόλυντη και με ευγενείς σκοπούς θα μπορέσει να βάλει ένα τέρμα στη λαίλαπα των μνημονίων, που φτωχοποιεί εκατομμύρια πολίτες και αλλάζει βίαια τον τρόπο ζωής τους.

Η αλλαγή πορείας που επέλεξε, συμβιβαζόμενος πλήρως με τις ορέξεις των ιθυνόντων κύκλων της Ε.Ε., όχι μόνο επιδείνωσε τους δείκτες της οικονομίας, αλλά υποθήκευσε το μέλλον της χώρας, στο κοινωνικό και οικονομικό τοπίο, και την ιδέα της «αμέτοχης» στην κρίση «Αριστεράς».

Η «τρόικα εσωτερικού», οι «υπάλληλοι του Σόιμπλε», οι «προδότες», οι «γερμανοτσολιάδες», ξαφνικά απέκτησαν άλλο κύρος, έγιναν απλά «σκληροί» συνομιλητές που απαιτούν, επιβάλλουν μνημόνια, μέτρα επώδυνα, άδικα αλλά και παράλογα, γι’ αυτό και ατελέσφορα.

Η έλλειψη δυνατότητας της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, που δικαίως λοιδορήθηκε, να παίρνει και τις πιο ανώφελες αποφάσεις, σε βαθμό να έχει χάσει ολοκληρωτικά την αυτοτέλειά της κατά παράβαση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, παγιώθηκε επί Τσίπρα-Καμμένου και οι αντιλαϊκές απαιτήσεις, με τη φορολαίλαπα να δίνει διαστάσεις τραγωδίας στην καθημερινότητα, βαπτίστηκαν επισήμως πια μεταρρυθμίσεις.       

Η εντύπωση που μένει και στον πιο αντικειμενικό παρατηρητή όλων όσων συζητούνται αυτές τις ημέρες για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, είναι πως η επιθετική πολιτική κατά του εισοδήματος και του τρόπου ζωής των Ελλήνων, θα συνεχιστεί με ακόμη πιο άγριες διαθέσεις, πως μισθοί και συντάξεις θα κονιορτοποιηθούν, πως τα εναπομείναντα δικαιώματα θα ποδοπατηθούν, η περιουσία του ελληνικού δημοσίου θα εκποιηθεί, και πολλοί αστερίσκοι θα προστεθούν στα ανοιχτά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

Έτσι, φτάνουμε στο παράδοξο φαινόμενο, μια υποτιθέμενη «Αριστερή» κυβέρνηση να παραμένει στο τραπέζι των συζητήσεων, με κύριο θέμα ένα δεύτερο επί των ημερών της μνημόνιο, κάτι που δεν τόλμησε καμία συντηρητική κυβέρνηση από το 2010.

Ο «αιμοσταγής» για τον αντιπολιτευτικό ΣΥΡΙΖΑ Σόιμπλε, που δεν δίστασε να κοινοποιήσει, με τον τρόπο του, το σχέδιό του για συντεταγμένη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ώστε τελικά να παραμείνει η ευρωζώνη των λίγων και ισχυρών, σταδιακά έγινε, ασυνείδητα, ο εντολοδόχος του. Οι Έλληνες εξοργισμένοι από τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, από την έλλειψη προοπτικής, από το στέγνωμα της οικονομίας, όλο και πιο συχνά μονολογούν πως ίσως θα ήταν προτιμότερη μια έξοδος από το ευρώ.

Πώς αλήθεια; Με ποιο σχέδιο, με τι είδους προετοιμασία;

Η κυβέρνηση, ακόμη κι αν ασπάστηκε τα μνημόνια και επέλεξε να εφαρμόσει μέχρι κεραίας τα μέτρα-φωτιά, που δεν βγάζουν τη χώρα από το αδιέξοδο, απεναντίας τη ρίχνουν όλο και πιο βαθιά στον βούρκο της στασιμότητας, όφειλε να επεξεργαστεί βραχυπρόθεσμο αλλά και μακρόπνοο πλάνο με αναπροσανατολισμό της οικονομίας, με νέες κρατικές δομές και ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.

Οι χωρίς σχέδιο «ρήξεις» και τα «ταρατατζούμ», δίνουν την εντύπωση στη διεθνή κοινή γνώμη μιας πολιτικά ανώριμης κυβέρνησης γαντζωμένης στην εξουσία και όχι ενός προοδευτικού κόμματος –εκείνου που αναλάμβανε τις τύχες της χώρας κόντρα στη θέληση των ισχυρών και τις επιταγές των μνημονίων και γινόταν πρωτοσέλιδο στα ΜΜΕ όλου του κόσμου- που μάχεται να επιβάλει τη θέληση του ελληνικού λαού… Και δεν αποφέρουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Χωρίς σχέδιο η χώρα κινείται με κεκτημένη ταχύτητα και μαθηματικά προς την πλήρη κατάλυση της αυτοτέλειάς της και την εξαθλίωση του λαού της.

Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να αγωνιά να τα βγάλει πέρα με όσα παράλογα της επιβάλλουν, για να γίνει η αξιολόγηση και να πάρει την επόμενη… δόση. Μια ακόμη «διαχειριστική» όμως κυβέρνηση θα αποτελέσει την ταφόπλακα του ελληνισμού και του ελληνικού κράτους ως ανεξάρτητης οντότητας. 

Γι’ αυτό, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται η συγκρότηση ενός νέου πολιτικού υποκειμένου ικανού να επιβάλλει μια νέα ατζέντα, να αλλάξει τα δεδομένα, να φέρει μια νέα πνοή στην ελληνική κοινωνία.

Κοινοποίηση Άρθρου σε