Με νέα «όπλα» στη μάχη για μια βιώσιμη, δίκαιη συμφωνία

Το μέτωπο κατά της κυβέρνησης Κοινωνικής Σωτηρίας και υπέρ του «Ναι» στο Δημοψήφισμα ήταν ευρύ, ιδιαίτερα επιθετικό και συμπεριελάμβανε, παραδόξως, συντηρητικές ευρωπαϊκές δυνάμεις και εγχώριους υποστηρικτές τους, σοσιαλδημοκράτες, μεταρρυθμιστές και φιλελεύθερους, αλλά και απλούς πολίτες που τρόμαξαν μπροστά στη βιαιότητα και την κινδυνολογία των μνημονιακών δυνάμεων και των γνωστών «διαπλεκόμενων» ΜΜΕ της χώρας.

Του Γεωργίου Παπασίμου

Γι’ αυτό και η Αριστερά οφείλει, με απόλυτη ταπεινότητα, να εισπράξει τη μεγάλη νίκη του «Όχι» και το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος να αποτελέσει γι’ αυτήν αφορμή για μια νέα ανάλυση της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας και των αντικειμενικών ευρωπαϊκών συνθηκών και να χαράξει μια νέα στρατηγική εντός της Ε.Ε. και εντός της χώρας.

Μερικά πρόχειρα συμπεράσματα που η κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας  οφείλει να λάβει υπόψη της για να χαράξει πορεία:

1. Τα αποτελέσματα του Δημοψηφίσματος δείχνουν μια μετακίνηση ψηφοφόρων από παραδοσιακούς χώρους, που είχε παρατηρηθεί στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου και που τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά μονιμότητας, προς θέσεις πιο κοντά στα συμφέροντά τους. Υπό αυτήν την έννοια έχουμε αποκατάσταση της πολιτικής «νομιμότητας», τα φτωχότερα αλλά και τα πιο μορφωμένα στρώματα να συνειδητοποιούν -σε μια πρώιμη φάση- ποιοι εκπροσωπούν καλύτερα τα συμφέροντά τους.
2. Εδραιώνεται η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ και των συνεργαζόμενων δυνάμεων στην ελληνική πολιτική σκηνή.
3. Ο ρόλος των ΜΜΕ αποδεικνύεται καθοριστικός στη διαμόρφωση ενός κλίματος, σε αυτήν την περίπτωση υστερίας, που όμως δεν γίνεται άκριτα αποδεκτό από ένα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα υπό ασφυκτικές συνθήκες, διαμορφωμένες περίτεχνα (κλείσιμο των τραπεζών, παραπληροφόρηση και «χαοτικές» προβλέψεις).
4. Γίνεται προφανές πως ελάχιστα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης επιδιώκουν να εκπληρώσουν την υποχρέωσή τους για αντικειμενική ενημέρωση και καθησυχασμό της κοινής γνώμης. Τα ΜΜΕ δεν είναι ουδέτερα, αλλά προσαρμόζουν τα Δελτία Ειδήσεων και κατευθύνουν το δημοσιογραφικό λόγο στη βάση εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων, παραβιάζοντας τις αρχές της ΕΣΗΕΑ, το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία.
5. Για πρώτη φορά μια κυβέρνηση δεν εισπράττει τα οφέλη που προσφέρουν οι μηχανισμοί εξουσίας και παρ’ όλα αυτά, βγαίνει ενισχυμένη από μια βαθιά δημοκρατική διαδικασία.
6. Ανατρέπεται η βασική θέση όλων των δυνάμεων του «Ναι», που παραποιώντας το νόημα του Δημοψηφίσματος, το «μετέφρασαν» σε «Ναι» ή «Όχι» στο ευρώ και την Ευρώπη.
7. Διαπιστώνεται, για πολλαπλή φορά, πως οι «μνημονιακές» δυνάμεις δεν αρθρώνουν πολιτικό λόγο, αλλά λειτουργώντας ως φερέφωνα των δανειστών και του «ευρωϊερατείου» που εκφράζει και καθοδηγεί ο κατεξοχήν εκφραστής του γερμανικού κεφαλαίου κ. Σόιμπλε, το μόνο που δείχνουν να επιδιώκουν είναι μια ομιχλώδη «δικαίωση» για όσα έλεγαν κατά του ΣΥΡΙΖΑ και την εκδίκηση για την παταγώδη αποτυχία τους στις εθνικές εκλογές.
8. Εκτίθενται οι «μνημονιακές» δυνάμεις, καθώς μιλούσαν για καταστροφή και αποχώρηση από την Ε.Ε. και για ψεύτες ολικής. Τώρα πώς θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τη σύμπραξη στο «Όχι» τόσων δυνάμεων; Τελικά ψηφίστηκαν οι ψεύτες; Κι αν ναι, πώς γίνεται να παρασύρθηκαν από μια κυβέρνηση που δεν είχε κανένα όπλο, πέρα από την προσφυγή στον λαό μέσω συγκεντρώσεων και διαγγελμάτων;
9. Δικαιώνεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος με τα διαγγέλματά του πήρε το παιχνίδι επάνω του. Όμως, τώρα αναλαμβάνει μια τεράστια ευθύνη: να κλείσει καλύτερη, μη μνημονιακή συμφωνία και μάλιστα μέσα σε 48 ώρες, διατηρώντας σταθερά τη χώρα εντός της ευρωζώνης.
10. Οι Έλληνες πολίτες πλειοψηφικά ψήφισαν «Όχι» στη συνέχεια της περικοπής μισθών και συντάξεων, στην καταπάτηση του δικαιώματος ενός λαού να αποφασίζει για τον τρόπο διακυβέρνησής του, το μέλλον του, αλλά και στη δημιουργία μιας Ευρώπης χωρίς παρίες αλλά με χώρες ισότιμες μεταξύ τους.
11. Η ελληνική κυβέρνηση αποκτά το δικαίωμα να επαναφέρει τρεις βασικές διεκδικήσεις της: τη ρύθμιση του χρέους, τη μετάθεση της κατανομής βαρών στους «έχοντες» και την πρόβλεψη ενός αναπτυξιακού πακέτου.
12. Η κυβέρνηση επανέρχεται στις διαπραγματεύσεις, κρατώντας στα χέρια της τρία νέα «ατού»: την έκθεση του ΔΝΤ για τη μη βιωσιμότητα του χρέους. Την εκφρασμένη βούληση θεσμών, Ευρωπαίων ηγετών και προσωπικοτήτων διεθνούς εμβέλειας για ντε φάκτο παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Την εκφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού να εισακουστεί η άποψή του.

Το «Όχι» στη λιτότητα, σε ένα νέο μνημόνιο, στην άρνηση να διατηρηθεί η χώρα στο περιθώριο της Ευρώπης ως μια «αποικία χρέους» και «πειραματόζωο» επιβολής μιας άγριας ταξικής φορολογίας, ενός εργασιακού μεσαίωνα, με πλήρη άρση του δικαιώματος της χώρας να ασκεί οικονομική πολιτική, επάνω στα συντρίμμια του κράτους-πρόνοιας, σηματοδοτεί λογικά μια νέα εποχή.

Χωρίς πανηγυρισμούς, υπό ασφυκτικές έτσι κι αλλιώς οικονομικές συνθήκες για τη χώρα, η Αριστερά οφείλει να αφουγκραστεί τον πόθο του ελληνικού λαού για ευημερία αλλά και την ανησυχία του για την πορεία της χώρας και η κυβέρνηση οφείλει να είναι προσεκτική στις αναλύσεις της για το διεθνές στάτους και τα συμφέροντα που διακυβεύονται και να αποδεικνύει πως μπορεί να ελίσσεται προς όφελος του ελληνικού λαού.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ “ΔΙΑΛΟΓΟΣ”  

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΙΜΟΣ

Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Φιλοτίου 2-4, Αθήνα, Τ.Κ. 11362, Τηλ.: 210.8237.140, 6972.924356

Fax: 210.8218.633, e-mail: g.papasimos@yahoo.com

Κοινοποίηση Άρθρου σε