Με τη διαγραφή του Στάθη Παναγούλη από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, την αντικατάσταση του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου Γαβριήλ Σακελλαρίδη, τη διαγραφή από τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Νίκου Νικολόπουλου και τη μείωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στους 153 βουλευτές, το πολιτικό σκηνικό έδειξε να επανέρχεται στο γνωστό μοντέλο της υπό πίεση άσκησης κυβερνητικής πολιτικής.
Του Γιώργου Παπασίμου, δικηγόρου
Από την περίοδο που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς, η πλειοψηφία ακροβατούσε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με τα νομοσχέδια –στο πλαίσιο της μνημονιακής λαίλαπας– να περνούν οριακά ή μετά από διαγραφές και αποχωρήσεις.
Σύσσωμη δε η αντιπολίτευση καταδίκαζε την τακτική της βίαιης επιβολής μέτρων που εξαθλίωναν όλο και πιο ευρεία κοινωνικά στρώματα και οδηγούσαν σε πλήρη κατάρρευση τους μικρομεσαίους, σε εξαφάνιση της μεσαία τάξη και στον πλήρη εκφυλισμό τον εμπορικό κόσμο.
Η ελληνική κοινή γνώμη αν και αιφνιδιασμένη, σταδιακά, έδειξε να αντιλαμβάνεται πως το «όνειρο» της δανεικής ευμάρειας «έσκαγε» στα μούτρα του, χωρίς ασφαλώς αυτό να γίνεται με τρόπο δίκαιο, με ισοκατανομή των βαρών.
Οι ευνοούμενοι αυτής της εξαρτημένης Δημοκρατίας, οι υπαίτιοι για την εδραίωση ενός αφερέγγυου, πελατειακού, διεφθαρμένου καθεστώτος που κατέκλεψε το δημόσιο και επέτρεψε στην ντόπια ολιγαρχία να επιβάλλει μια παρασιτική οικονομία και κλεπτοκρατικούς μηχανισμούς, για άλλη μια φορά κατόρθωσαν να βγουν αλώβητοι από την κρίση.
Οι αγανακτισμένοι, όλος αυτός ο κόσμος που έσπευσε να ανταποκριθεί στα καλέσματα ανώνυμων συμπολιτών του, βλέποντας μια «παράλογη» ταύτιση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος με τις επιταγές της τρόικα, που επιδίωκε να επιβάλλει στην Ελλάδα, με τρόπο βίαιο και απάνθρωπο, την πτώχευση και να τη μετατρέψει σε αποικία χρέους και φτηνού εργατικού προσωπικού, άρχισε να στρέφει το βλέμμα του, ασυνείδητα κυρίως, προς την Αριστερά. Τη μοναδική πολιτική δύναμη που μπορούσε να υιοθετήσει αυτή τη νέα μεθοδολογία, που δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την πολιτική πρακτική των κομμάτων από τη Μεταπολίτευση, που δεν ποδηγετούσε κάθε αυθόρμητη διαμαρτυρία.
Η αποδυνάμωση των δύο κομμάτων που για δεκαετίες εναλλάσσονταν στην εξουσία, μέσω του γνωστού πλέγματος εξουσίας του δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, έδειξε πως είχε αρχίσει μια γρήγορη, αληθινή μεταστροφή ακόμη και «παραδοσιακών» ψηφοφόρων προς απρόσμενες επιλογές. Ξαφνικά, ο ΣΥΡΙΖΑ είδε τα ποσοστά του να εκτοξεύονται σε μεθυστικά μεγέθη.
Το σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά», κόντρα στην ελληνική πολιτική ιστορία, έγινε πράξη.
Κι ενώ άπαντες, όλοι όσοι αγωνιούν για το φινάλε ή τη συνέχεια του εγχειρήματος, έδειξαν «μουδιασμένοι» με την αναγκαστική συμφωνία που υπέγραψε ο Αλέξης Τσίπρας με τους δανειστές, η πολιτική καθημερινότητα πήρε μια άνοστη όψη…
Η εφαρμογή των προαπαιτούμενων αλλά και η κατάληξη των διαβουλεύσεων για τα κόκκινα δάνεια, οι διαγραφές και η μείωση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας –χωρίς να λησμονούμε την αποχώρηση στελεχών προεκλογικά και τη δημιουργία νέου αντιμνημονιακού φορέα που όμως δεν καρποφόρησε– αλλά και η εξαφάνιση ως πολιτικού αντίβαρου της αντιπολίτευσης, δημιουργούν και πάλι ένα «επαναληπτικό» κλίμα, έναν φαύλο κύκλο παραίτησης της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, αποστασιοποίησης από την πολιτική, που μόνο ζημιά μπορεί να κάνει στην Αριστερά που οφείλει να εισπράττει από την κοινωνική αμφισβήτηση.
Στο εξής, κάθε κίνηση που θα κάνει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και η πολιτική ηγεσία θα κρίνεται αυστηρά, αν δεν συνάδει με τα ιδεώδη του ΣΥΡΙΖΑ και των συνεργαζόμενων δυνάμεων. Όχι με τη διάθεση μιας ουτοπικής ανεδαφικής, μη ρεαλιστικής κριτικής, αλλά με το ενδιαφέρον αυτό το πολιτικό διάβημα να είναι ελπιδοφόρο. Να φέρνει μια άλλη στρατηγική στο πολιτικό προσκήνιο που θα αλλάζει τους συσχετισμούς των δυνάμεων προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας και στην προοπτική μιας πιο δίκαιης και ανθρώπινης κοινωνίας.
Αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί και ο κίνδυνος αφομοίωσης της ορμής του πρωτάρη και ιδεολόγου Αριστερού, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αφεθεί να διογκωθεί και να συντρίψει την ηθική, τη διάθεση και το πείσμα για συγκρούσεις με συμφέροντα και παγιωμένες αντιδημοκρατικές καταστάσεις που οδήγησαν τη χώρα στην ανυποληψία στην Ευρώπη και στην πλήρη κατάρρευση, ψυχολογική, οικονομική και κοινωνική εσωτερικά.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΙΜΟΣ
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Φιλοτίου 2-4, Αθήνα, Τ.Κ. 11362, Τηλ.: 210.8237.140, 6972.924356
Fax: 210.8218.633, e-mail: g.papasimos@yahoo.com
Twitter: @PapasimosG
https://www.facebook.com/syrizapapasimos?ref=hl
No Replies to "Με «κομμένη» ανάσα"